Τα χρόνια της αθωότητας... Μόλις είκοσι τριών χρονών κι όμως φαντάζουν τόσο μακρινά...
Τότε που σκαρφαλώναμε στα δέντρα ή κάναμε βαρελάκια στα λιβάδια και θεωρούνταν φυσιολογικό...
Τότε που μαλώναμε με τη μαμά επειδή δε μας άρεζε που μας έντυνε με τις πυτζάμες κάτω από τα ρούχα...
Τότε που βιαζόμασταν να τελειώσουμε το διάβασμα για να ανταλλάξουμε αρωματισμένες «αλληλογραφίες» με τις φίλες μας...
Τότε που με λαχτάρα περιμέναμε να δούμε τι καραμέλες κρύβει η μαγική τσέπη της γιαγιάς...
Τότε που κυκλοφορούσαμε όλη μέρα ξυπόλητοι με τα βρώμικα ρούχα και αισθανόμασταν τόσο ελεύθεροι και καθαροί...
Τότε που ο ανταγωνισμός είχε να κάνει με το ποιος θα φτάσει μακρύτερα πηδώντας από την κούνια...
Τότε που για να κοιμηθούμε απαιτούσαμε να ακούσουμε τη μαμά να μας διηγείται ιστορίες από τα σχολικά της χρόνια και να μας τραγουδάει το μοναδικό γαλλικό τραγούδι που ήξερε...
Τότε που περηφανευόμασταν για τη συλλογή με τα σκαθαράκια στο βάζο…
Τότε που για κάθε κοριτσάκι υπήρχε ένα ταιριαστό αγοράκι...
Τότε που πηδούσαμε από τον τοίχο και προσποιούμασταν πως έχουμε φτερά και πετάμε...
Τότε που δεν υπήρχε τίποτα περίεργο στο να κάνεις μπάνιο παρέα με το μικρό σου αδερφό...
Τότε που ο μπαμπάς μας έπαιρνε αγκαλιά με το ένα του μπράτσο…
Τι απέγιναν όλα αυτά…;
Ένα νοσταλγικό χαμόγελο, μια μελαγχολία παρέα με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης γι΄αυτό το αληθινό και τόσο όμορφο κομμάτι της ζωής μας... Όχι, τα χρόνια αυτά δεν επιστρέφουν… Είναι εδώ όμως για να μας βοηθούν κάποιες φορές να αναζητούμε τον καλό –γεμάτο παιδική αφέλεια- εαυτό μας ή τουλάχιστον να μας θυμίζουν ότι υπάρχει…
Πειράζει που απόψε για να κοιμηθώ έχω ανάγκη να ακούσω για χιλιοστή φορά την ιστορία για εκείνο το σκυλάκι που το έλεγαν Ήρα……;
6 σχόλια:
Αχ ευούλι μου, πολύ με συγκίνησες!
Μου θύμησες τα ανέμελα παιδικά μου χρόνια, τότε στο χωριό που παίζαμε με την ξαδέρφη μου!!
Τι ωραία που τα περνούσαμε!!
Μακάρι να ξαναγύριζε ο χρόνος και να ήμουν πάλι εκεί..........
Αλλά έτσι είναι η ζωή, προχωράμε, πάμε για άλλα, καλύτερα..................
:-) ;-)
pp
καλη η πρωτη αναρτηση σου.
βεβαια μερικές συνηθειες δεν τις εχεις αλλαξει.ακομα φοράς βρωμικα ρουχα και δεν κανεις μπανιο!!!
χαχα!!!
εφάκιιιιιιιιιιιιι καλορίζικο το blog σου.
καλοτάξιδο.
Ακομα περιμενουμε νεο κειμενο σου...
δεν μπορεις να μας κρατας σε αγωνια...εφακιιιιιιι
θελουμε και αλλοοοο
δεν υποχωρουμε αν δεν δικαιωθουμε...
ειμαστε 2, ειμαστε 3, ειμαστε 1013
Δεν μου φτάνει, θέλω κι άλλο ;-)
Ναι.Καλησπερα.καλα ειστε?
ο Αγγελος απο το ανθρωπιστικο ειμαι.Μπορω και εγω να γραψω ενα σχολιο και ας μην εχω παρει πτυχιο?
Καλοριζικο το πτυχιο!!!Επιτελους ενα πολυτιμο γραναζι μπαινει στην παραγωγικη καπιταλιστικη αδυσωπητη μηχανη!!!
χωρις πλακα!!!Μπραβο εφακι!!!
ποτε θα γραψεις και αλλο αρθρο?
γραψε αρθρο το γ....
δεν μπορω
δεν μπορω
να περιμένω!!!
tote ,tote ,tote....eytyxws iparxoun polles anamniseis,polla imerOlogia ,polles fwtografies,polloi filoi pou exoun meinei apO ta palia na mou thimizoun ta paidika m xronia..
ta xrOnia tis athwotitas..
ta xrOnia poy to mOno pou me eniaze itan an tha parw ton krokodeilo stn thalasa,an tha pexw tin fraoula sto theatro,an tha pame ekdromi me to sxoleio se dasi ,an tha dw tn stefania to savko,an tha kataferw na ftiaxw olo to puzzle mesa se ena apogevma...
kai nai milaw gia ekeines tis nyxtes pou koimomoun stis 10,pou i piloti mou itan gemati kounies kai trabala,pou kathe mera pigena g banio stn pisina tu stratou,pou oli mou i zOi itan ena ateliwto Paixnidi ...
mou leipoun afta t xrOnia kai to xeiroTerO m einai.......pws kserw pws pote den tha xanarthun...
Δημοσίευση σχολίου