"Το γράμμα..."

26/01/09
Θεσσαλονικη

"...Υπαρχουν λογιων λογιων περιεργες αισθησεις...
Γι'αυτην μιλαω τωρα....Που ερχεται οταν μεταξυ δυο ανθρωπων και οσων εζησαν και ζουν μπαινει μια ημερομηνια...
Για καποιο λογο,αλλωτε αρκετο,αλλωτε οχι.
Και ξαφνικα νιωθεις την αναγκη,στο χρονο που απομενει μεχρι τη συγκεκριμενη ημερομηνια,
να χωρεσεις πραγματα,στιγμες,συναισθηματα,λογια,χαμογελα,σκεψεις...Να τα στριμωξεις,να μην ξεχασεις ουτε ενα.
Κι επισης σκεφτεσαι,απατηλα οπως καθε φορα γινεται,οτι αν ειχες κι αλλο χρονο τα πραγματα θα ηταν σιγουρα αλλιως...
Ο χρονος κυλαει λιγο πιο γρηγορα οταν προκειται να φυγει καποιος που αγαπας...

......

Ενα εισιτηριο διπλα μου.
Απο αυτα που σε πανε μακρια,για πολυ καιρο.
Απο αυτα που σου ανοιγουν δρομους και που σε πανε για λιγο ψηλα.Και μετα παντου...
Τρομαζεις στη σκεψη οτι πλεον δε θα αποτελεις την καθημερινοτητα καποιου.Κι ας ηταν η πιο βαρετη.Απο μονη της εχει παντα τη δικη της αξια...
Δε θα εχει πλεον πλακα που ολες οι σοκολατες θα βρισκονται στη θεση τους και δε θα λειπει ουτε μια.
Κι ο αερας σιγουρα θα ειναι πιο καθαρος και πιο πολυς.Και τι εγινε...

Διψα για ελευθερια...Εμενα μου φτανει και μου περισσευει...
Ειναι ωραιο καποιος να προσπαθει να βρει το δρομο του...Σου δινει ελπιδα οτι ισως καποτε τον βρεις κι εσυ...

.....

Θα θελω να ξερω πως περνας τις μερες σου.
Πως θα σου φαινονται ολοι αυτοι που μιλανε αλλη γλωσσα απο σενα.Και αν εμαθες να βγαζεις καμια καλη φωτογραφια.
Και που μενεις...Κι αν σου μενουν λεφτα για τσιγαρα...Κι αν τελικα μαγειρευεις σπιτι...
Και ολα αυτα που θεωρεις με το δικιο σου χαζα...

Δε θα σου λειψω πολυ το ξερω.Εμενα παλι ναι...

Να προσεχεις...Να ζησεις,να παθεις και να μαθεις.
Και να μη σε ξεγελαει ο ηλιος καμια φορα...

Σ'αγαπω πολυ...Παντα το εκανα..."

"Kαταζητειται..."

Υπαλληλος εποχιακος του δημοσιου καταζητειται...

Φοραει κοκκινα γιατι ειναι κρυφογαυρος.
Φοραει σκουφο γιατι εχει κανει φαλακρα.
Αφηνει γενια γιατι ειναι ανθρωπος του θεου.
Αν και φετος τον ειδατε συγχαρηρητηρια,
ειστε απ'τους τυχερους.
Αν οχι μην ανησυχειτε,
αποτελειτε την πλειοψηφια και
οπως ολοι γνωριζουμε....
ειναι ανακουφιστικο να εισαι ενας απο τους πολλους...

Μας αρέσει πολύ αυτή η παρέα...

Ειδικοτερα μας αρεσει...:

• Που για να κανουμε εκπληξη γενεθλιων πρωτα ρωταμε τι ωρα βολευει...
• Που για να αγορασουμε καποιο δωρο πρεπει να εχει περασει τουλαχιστον ενας χρονος...
• Που οταν μπαινουμε σε ενα μαγαζι το κανουμε ανω κατω για να βολευτουμε,μετακινουμε καρεκλες και τραπεζια απο τη μια μερια στην αλλη και τελικα σηκωνομαστε και φευγουμε...
• Που καθε στιγμη ειμαστε ετοιμες να πλακωθουμε για το παραμικρο...
• Που μετα απο καθε ραντεβου μαλωνουμε για το ποια αργησε λιγοτερο...
• Που οταν μια κανει το τραπεζι στις αλλες,το μονο που θεωρειται δεδομενο ειναι το επιπλο...
• Που μετα απο καθε κυριακατικο τραπεζι υποσχομαστε να το επαναλαβουμε την επομενη Κυριακη...
• Που τελικα βρισκομαστε το πολυ 3 φορες το χρονο...
• Που σχεδον ολες εχουμε την ιδια πουδρα,τον ιδιο τσαγκαρη,την ιδια δερματολογο...
• Που η μοναδικη φορα που καταφεραμε να βρεθουμε ολες μαζι ηταν εκτος Ελλαδος...
• Που δεν θα ξεχασουμε ποτε εκεινα τα ζαλισμενα μεσημερια της Τριτης στη μεγαλη αιθουσα με τα ξυλινα θρανια και πληθος ανιοντων και κατιοντων να πλανωνται στην ατμοσφαιρα...
• Που οταν πηγαινουμε στο Μελαθρο παραγγελνουμε σαλατα του Πινακα...
• Που σε ερωτηση σερβιτορου για το τι θα πιουμε η απαντηση "προφυλακτικο" θεωρειται πιθανη...
• Που την πιο γαματη πρωτοχρονια την περασαμε σε ενα τεραστιο club παρεα με τα γκαρσονια και στο οποιο μαλιστα ειχαμε κλεισει και τραπεζι...
• Που αποκαλουμε τον γκομενο καποιας με το ονομα του πρωην της...μπροστα του...
• Που αποφασιζουμε να κανουμε ενα ταξιδι την ανοιξη στη Βιεννη αεροπορικως με 150 ευρω και καταληγουμε να ταξιδευουμε το καλοκαιρι στο Ναυπλιο οδικως με 200 ευρω...
• Που καμια δεν καπνιζει αλλα ολες κουβαλαμε μαζι μας ενα πακετο...ετσι για την παρεα...
• Που εδω και 6 χρονια κανονιζουμε να παμε για καφε στα καστρα...
• Που οταν επιτελους αποφασισαμε να κατεβουμε Αθηνα,εκτροχιαστηκε τρενο...
• Που κοβουμε φλεβες για Βασιλη Καρρα...ναι ναι ΟΛΕΣ...
• Που οταν μια θελει να ξυπνησει νωρις,υποχρεωνει ολες τις υπολοιπες να βαλουν ξυπνητηρι και στο τελος η ιδια ξυπναει τελευταια...
• Που στα μαγαζια μας ρωτανε ακομα απο ποιο σχολειο ειμαστε...
• Που μετα απο καθε ξενυχτι υπαρχει παντα μπουγατσα και γαλα κακαο στο τραπεζι της κουζινας...
• Που η καθεμια στο σπιτι της εχει τουλαχιστον 6 ζευγαρια πυτζαμες επιπλεον...
• Που εχουμε μαθει να διακρινουμε τις δυο πλευρες μιας κουβερτας:αυτη των ποδιων και αυτη του προσωπου...
• Που δε δειχνουμε κανενα ελεος για το ποια θα μπει πρωτη στο μπανιο...
• Που θελουμε να βρουμε γκομενο αλλα δεν δεχομαστε ποτε να μας κερασουν σφηνακια γιατι το θεωρουμε κανγκουρια...
• Που θελουμε να βρουμε γκομενο αλλα εξακολουθουμε να βγαινουμε ως γυναικοπαρεα...
• Που εχουμε ριξει ομαδικη χυλοπιτα...εεεχμ...
• Που περναμε καλα απο ροκαδικο μεχρι μπουζουκι και απο κρασαδικο μεχρι συναυλια reggae...
• Που επιμενουμε να μπουμε στο πιο in club ακομα κι αν ειμαστε μουσκεμα,με σακιδια στον ωμο και φραντζολες στα χερια...
• Που το παιζουμε 15χρονες μαθητριες για να κοψουμε εισιτηριο με εκπτωση...
• Που χρησιμοποιουμε το hand dryer μιας τουαλετας για να στεγνωσουμε τα βρεγμενα ρουχα μας...
• Που τα λεωφορεια που εχουμε χασει ειναι περισσοτερα απο αυτα που εχουμε προλαβει...
• Που για να επιβιβαστουμε στο αεροπλανο πρεπει πρωτα να ακουσουμε τα ονοματα μας απο τα μεγαφωνα του αεροδρομιου ως τελευταιοι επιβατες...
• Που κανουμε τις παπιες στον αστυνομικο που μας σκουντα καθως κοιμομαστε στα καθισματα καποιου estacion de autobuses...
• Που κανουμε καλη εντυπωση στο γκομενο καποιας...
• Που κανουμε φασαρια στα μπουζουκια και στο τελος του προγραμματος ρωταμε με υφος τη λουλουδου ποιος ηταν αυτος που τραγουδουσε τοση ωρα...

• Που η τελευταια τουρτα γενεθλιων ειχε πανω της 24 κερακια και συνεχιζουμε να αλητευουμε παρεα... :)

"Τα χρόνια της αθωότητας..."

Πρωτοείδα τη φωτογραφία αυτή στο εξώφυλλο ενός περιοδικού... Ανακάλυψα πως ήταν μέρος ενός φωτογραφικού λευκώματος του Robert McCabe, "Ελλάδα: Τα χρόνια της αθωότητας (1954-1965)". Από τότε έχει γίνει μια από τις αγαπημένες μου.




Τα χρόνια της αθωότητας... Μόλις είκοσι τριών χρονών κι όμως φαντάζουν τόσο μακρινά...

Τότε που σκαρφαλώναμε στα δέντρα ή κάναμε βαρελάκια στα λιβάδια και θεωρούνταν φυσιολογικό...
Τότε που μαλώναμε με τη μαμά επειδή δε μας άρεζε που μας έντυνε με τις πυτζάμες κάτω από τα ρούχα...
Τότε που βιαζόμασταν να τελειώσουμε το διάβασμα για να ανταλλάξουμε αρωματισμένες «αλληλογραφίες» με τις φίλες μας...
Τότε που με λαχτάρα περιμέναμε να δούμε τι καραμέλες κρύβει η μαγική τσέπη της γιαγιάς...
Τότε που κυκλοφορούσαμε όλη μέρα ξυπόλητοι με τα βρώμικα ρούχα και αισθανόμασταν τόσο ελεύθεροι και καθαροί...
Τότε που ο ανταγωνισμός είχε να κάνει με το ποιος θα φτάσει μακρύτερα πηδώντας από την κούνια...
Τότε που για να κοιμηθούμε απαιτούσαμε να ακούσουμε τη μαμά να μας διηγείται ιστορίες από τα σχολικά της χρόνια και να μας τραγουδάει το μοναδικό γαλλικό τραγούδι που ήξερε...
Τότε που περηφανευόμασταν για τη συλλογή με τα σκαθαράκια στο βάζο…
Τότε που για κάθε κοριτσάκι υπήρχε ένα ταιριαστό αγοράκι...
Τότε που πηδούσαμε από τον τοίχο και προσποιούμασταν πως έχουμε φτερά και πετάμε...
Τότε που δεν υπήρχε τίποτα περίεργο στο να κάνεις μπάνιο παρέα με το μικρό σου αδερφό...
Τότε που ο μπαμπάς μας έπαιρνε αγκαλιά με το ένα του μπράτσο…

Τι απέγιναν όλα αυτά…;
Ένα νοσταλγικό χαμόγελο, μια μελαγχολία παρέα με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης γι΄αυτό το αληθινό και τόσο όμορφο κομμάτι της ζωής μας... Όχι, τα χρόνια αυτά δεν επιστρέφουν… Είναι εδώ όμως για να μας βοηθούν κάποιες φορές να αναζητούμε τον καλό –γεμάτο παιδική αφέλεια- εαυτό μας ή τουλάχιστον να μας θυμίζουν ότι υπάρχει…

Πειράζει που απόψε για να κοιμηθώ έχω ανάγκη να ακούσω για χιλιοστή φορά την ιστορία για εκείνο το σκυλάκι που το έλεγαν Ήρα……;